Bana gül diyorlar neme güleyim
Ağlamak şanıma düştü n’yleyim
İlin gülü açmış al ile yeşil
Şu benim güllerim soldu n’yleyim
Karadan çaldırdım nere bazımı
Arşa çıkardılar âh u sûzumu
Elimden aldırdım yavru kuzumu
Firkati bağrımı deldi n’yleyim
Haberin alayım seher yelinden
Ördek kalkar m’ola kendi gölünden
Korkum ayrılıktan fikrim ölümden
Geldi çattı beni buldu n’yleyim
Ulu sular gibi çeşmim çağlayan
Mahrum kalmaz özün Hakk’a bağlıyan
Yâr yitirmiş yana yana ağlıyan
Âkıbet başıma geldi n’yleyim
Pir Sultan Abdal’ım kırklar yediler
Bu yolu erkânı anlar kodular
Allah verdiğini almaz dediler
Bana verdiğini aldı n’yleyim
Elif’tir doksan bin kelâmın başı
Var Hakk’a şükreyle be’yi n’eylersin
Vücudun şehrini arıtmayınca
Yüzünü yumağa suyu n’eylersin
Vücudun şehrini verme gayrıya
Hatır yıkıp göç eyleme sayruya
Var bir amel kazan Hakk’a yaraya
Hakk’a yaramıyan huyu n’eylersin
İblis benlik ile Dergâhtan ırdı
Âşık olan maşukunu aradı
İki cihan fahri bir engür verdi
Fakr ile fahr olmaz şeyi n’eylersin
Sordular kim Bağdat şehri kandedir
Bildiler kim la‘l ü gevher andadır
Gördüler kim Hakk al-yakîn cemdedir
Hakikî olmıyan kökü n’eylersin
Pir Sultan’ım okuyuban yazarım
Turâb oldum ayaklarda tozarım
Yâr elinden içtim sermest gezerim
Yârdan içilmiyen meyi n’eylersinPir Sultan AbdalŞairlerimizden Şiirler
Bir yanıt bırakın